Gilko2Toucountouna

Het laatste hoofdstuk van dit avontuur en het deel waar ik het meeste naar uitkijk, is mijn bezoek aan l’école publique de Wansokou en l’école privé de Chambeny. Het is met de publieke school van Wansokou dat wij, GILKO Merelbeke, reeds een aantal jaren een scholenband onderhouden. Ik ben 3 dagen te gast op deze school. Nadien ga ik ook nog een dagje naar Chambeny, de school waarmee mijn collega’s van de Visitatieschool een partnerschap hebben. Om in de deelgemeente Wansokou te geraken, moeten we eerst een dik half uur met de brommer rijden. De weg is niet geasfalteerd en de brommers zijn niet altijd van de beste kwaliteit. Samen goed voor het nodige gesputter. De natuur is echter adembenemend. Zo ver als het oog reikt, zie je enkel ‘brousse’ met hier en daar een aantal hutten. De baobabs die nu hun vruchten tonen, komen er volledig tot hun recht. Aangekomen in de school wachten de leerlingen me reeds op. Ze maken een erehaag voor me en zingen en dansen voor me om me welkom te

Maandag, de eerste echte werkdag! Afspraak om half 9 op het gemeentehuis. De volgende dagen volg ik samen met een aantal afgevaardigden van de gemeente en van een aantal omliggende NGO’s een 4-daagse workshop rond digitale storytelling. Het doel van de workshop is om de mensen hier te trainen in mediavaardigheden. We doen dit door een filmpje te maken dat kadert binnen de SDG’s. De onderwerpen die op tafel komen te liggen, zijn stuk voor stuk zware materie. Er wordt gepraat over de klimaatsverandering, gezondheidszorg, landbouwproblematiek, armoede, kinderarbeid, genderproblematiek, het grote tekort aan elektriciteit en ICT-vaardigheden en zoveel meer. Ook binnen het onderwijs zijn er heel wat problemen die op tafel gelegd worden. Het niveau is soms echt teleurstellend. De middelen die men te beschikking stelt van de scholen eveneens. Maar niet alles is negatief. Tijdens de workshop leer ik hoeveel inspanningen er door sommige mensen en organisaties reeds

La Saint Nicolas est une fête chrétienne qui a lieu tous les ans le 6 Décembre. Les enfants récompensent sages avec des friandises ou des petits cadeaux. Les enfants doivent prendre garde au géant Père Fouettard avec sa trique et son gros sac.  La tradition qui perdure depuis des siècles dans certaines régions est très appréciée par les enfants qui prendront plaisir à retrouver le personnage de la Saint Nicolas dans des activités manuelles, des chansons, des coloriages ou même des jeux. Le 4 décembre la Saint Nicolas à visité notre école.

Na een vlucht van een goeie 9 uur landen we in Cotonou. We worden opgehaald door Michiel. Mijn eerste indruk zit direct goed. Alles gaat er hier heel gemoedelijk aan toe, er is ruimte en de mensen zijn heel vriendelijk. Onder de bomen genieten we van een laat avondmaal: rijst met kip. Het is een uitdaging om de kip op te eten want ze zit precies in een plastic jasje. Ik krijg ook enkel een vork om de klus te klaren. De volgende dag rijden we 12 uur met de minibus richting Toucountouna. Ondertussen genieten we van het landschap. Je kan hier eindeloos rijden door de natuur. Het lijkt alsof er maar 1 echte straat is richting het noorden. Er is een lang stuk dat moeilijk berijdbaar is. De hele weg zit vol putten en soms schiet er van het asfalt niets meer over. Ik merk dat de chauffeurs er hier een aparte rijstijl op nahouden. Je rijdt eigenlijk een beetje waar je wil. Inhalen doe je hier zowel langs links als langs rechts, zolang je maar eerst eens claxonneert. Het is al avond als